Niet meer weten waar je begint en ophoudt
Julie Cafmeyer – 18 maart 2023
Wat een debuut van Kyrian Esser (1992), een Nederlandse schrijver die ook een café runt en theater maakt met zijn collectief De Theatertroep. In plaats van zich te laten beknotten door ideeën over hoe hij als debutant in de markt geplaatst moest worden − een queer novel, coming-of-ageboek, of een essay over seksualiteit? − nam hij de ruimte om iets nieuws te proberen. Een van zijn grote inspiraties was De rover van Robert Walser, een wild boek dat de conventionele romanvorm uitdaagt.
HET DEBUUT
‘Even een vraag tussendoor: kun je iets over de liefde zeggen aan de hand van een liefde, of zullen we een beetje moeten valsspelen?’ is de raadselachtige quote op de achterflap. Aan de hand van een speelse speurtocht door de literatuur, de schilderkunst en de stadsparken van Europa lopen twee mannen elkaar achterna. Maar weten ze elkaar ook te vinden?
INTRIGEREND, WANT…
De drang om te experimenteren stuwt het verhaal voort. Kunstbeschouwingen, herinneringen en perspectiefwissels lopen in elkaar over zonder ook maar één narratieve les toe te passen. Esser liet zich inspireren door de liefde om tot een nieuwe stijl te komen: “Zowel kunst als een verliefdheid kan iets nieuws in je aanboren. Je gevestigde identiteit wordt in vraag gesteld. Plots weet je niet meer waar je zelf begint en waar je ophoudt. Kunst en verliefdheid nodigen je uit om de grenzen in jezelf op te geven. Alles wat je van autonomie hebt opgebouwd, gooi je overboord.”
Het is die fluïditeit in leven en liefde die de stijl van zijn roman beïnvloedt. Hij voert personages op die niet afgebakend zijn maar op zoek gaan naar nieuwe mogelijkheden, in de kunst en in de liefde. Het resultaat is een prikkelend en compromisloos debuut van een schrijver die zich niet laat vangen.