Dans, Panfilo, dans is een wervelend Walseriaans portret van de ontluikende liefde tussen twee jongens. Met de kunst als kompas dartelen ze over het continent, op zoek naar de betekenis van hun verlangen in de huidige gefragmenteerde tijd.
‘Even een vraag tussendoor: Kun je iets over de liefde zeggen aan de hand van een liefde, of zullen we een beetje moeten valsspelen? Aanleiding is een reeks korte berichten, waarvan de authenticiteit vooralsnog twijfelachtig is, maar die desondanks in onze held een oude hartstocht opnieuw hebben doen ontvlammen, met alle gevolgen van dien.’
Op een lome vakantie aan de Atlantische kust ontmoeten de onafhankelijke Tobias en de weifelende Wouter elkaar. De belofte van een eerste grote liefde rammelt aan de deur en laat hen in vrolijke verwarring achter. Ook als de jaren voorbijgaan en de jongens voorzichtig volwassen worden, slijt de belofte niet. Aan de hand van een speelse speurtocht door de literatuur, de schilderkunst en de stadsparken van Europa lopen ze elkaar achterna. Maar weten ze elkaar ook te vinden?
Fragment:
‘O meisjes en jongens uit mijn geboortestreek – waar dat ook moge wezen – dat de besten en liefsten onder jullie deze boeken mogen vinden op een late zomermiddag in een koele schaduwachtige bibliotheek, en ze meenemen naar een plek onder een boom in het park, vlak bij de vijver, waar de libellen op jullie knieën landen, terwijl jullie stem al wat lager en wat onzeker is, en jullie benen te lang, maar jullie mond nog jong genoeg om veel te grote stukken van een appel af te bijten, terwijl de bijen zoemen en de krekels tsjirpen en het gras verleidelijk geurt. En dat jullie de boeken aan jullie bondgenoten geven – aan hen met wie je de kalverenvriendschap uit vroegere jaren hebt verruild voor een diepere, meer volwassen verbintenis – en dat jullie elkaar, als in een eigen geheimtaal, met deze namen zullen roepen.’
“Debutant Kyrian Esser toont zich in ‘Dans, Panfilo, dans’ een avontuurlijk schrijver, die de belofte weet in te lossen”
★★★★☆
– De Volkskrant
“Dat is lang geleden: een debutant met een volstrekt eigen toon, die je zelfverzekerd zijn vertelling binnenlokt en overrompelt.“
– Groene Amsterdammer
“Een prikkelend en compromisloos debuut van een schrijver die zich niet laat vangen.”
– De Morgen
“Een knetterende, gedurfde en ambitieuze roman.
We kijken uit naar de volgende.“
– Het Parool
“Een interessant en speels debuut.”
– MappaLibri
“Een decadent, soms heerlijk verwend boek.”
– NRC
“Wat een ontdekking.“
– Tzum
“Een pronkzuchtig, maar nog onvoldragen debuut.“
– Humo
“Al na twee bladzijden gaf ik me eraan over en vergaapte ik me aan wat deze auteur nu al kan, nu al durft.”
– Edward van de Vendel